zaterdag 26 mei 2007

V. Ballegooije spreekt

Gisteren heb ik onder de naam v. Ballegooije een commentaartje gepost op een artikel over libertaire presidentskandidaat Ron Paul op De Vrijspreker. Naar aanleiding daarvan de volgende overdenkingen.

De kwestie is: Heeft de VS het islamterrorisme aan het eigen gedrag in de wereld te wijten?
Het antwoord is natuurlijk nee; De Islam lijdt onder fanatisme en fascistoïde neigingen, voortkomend uit de prediking en openbaringen van de Profeet der Islam zelf. (Zie Robert The Truth about Muhammad Spencer, bekend van Jihad Watch en Hot Air.)
Maar dat neemt niet weg dat de Amerikanen niet beter of anders zouden moeten handelen wanneer zij hun buitenlandse politiek vorm geven. Daarbij is het handig een antwoord te geven op de vraag waarom vrijheidsgezinde ideeën –waarvan Amerika altijd nog het bolwerk is- zo onpopulair lijken te zijn geworden.
Sinds WO II staan Amerikaanse soldaten in Korea en Europa (in Duitsland). Ze bleven daar om de dreiging van de Sovjet-Unie te weerstaan. Maar wat zijn de gevolgen van een dergelijk lang verblijf? Als een Amerikaans president ruzie zoekt/krijgt met Noord-Korea reageren in Zuid-Korea veel mensen met woede jegens de VS… met termen als neo-kolonialisme, imperialisme, en dergelijke, en in internationale organisaties neemt Zuid-Korea al jaren een neutrale houding t.o. het Noorden in. In Europa verzetten de regeringen en “links” zich in de 80er jaren hevig tegen rakettenbesluiten en tegen Reagan’s politiek van roll back van het communisme. Blijkbaar werkt appeasement verslavend. Dat merken we in deze tijden immers ook. In VN en aanverwante organisaties wordt de VS juist door Europese bureaucraten steeds verder in een hoek gedrongen en ingesnoerd met internationale verdragen en wetten en regels. (Wereldbank!)
Het probleem is dat er een wederzijdse afhankelijkheidsrelatie is ontstaan. De VS stelt zich voor dat ze the right thing doen en bovendien een voorwaartse defensie hebben, maar het zo beschermde land of continent verliest van lieverlede het vermogen én de wil zichzelf te verdedigen. Bovendien probeert de cliënt de beschermer te manipuleren op een manier die verrassend veel lijkt op die van stoute kindertjes tegenover hun ouders. Kleine kleuters weten immers precies hoe ze aandacht of snoep van hun naieve ouders los kunnen krijgen.
Deze relatie is ongezond voor beide zijden. De VS wordt overladen met crises en de Amerikaanse belastingbetaler draait overal voor op. In de cliëntstaten ontstaat een sfeer van cynisch en ondankbaar egoïsme. Wanneer in een dergelijke situatie Pat Buchanan of Ron Paul pleiten voor een meer isolationistische houding van de VS, kan ik daar veel begrip voor opbrengen.
Buchanan is ervoor de NAVO aan Europa over te doen en er dus uit te stappen. Dat zou het einde zijn van de Amerikaanse veiligheidsgarantie t.a.v. Europa. “Of Putin ruzie heeft met Letland of Oekraïne of Georgië zou voor de VS niet interessant moeten zijn.” Het zou interessant zijn te zien hoe onze grijsgepakte Eurocraten van politici dát aan zouden pakken. Waarschijnlijk zou er dolle paniek uitbreken.
In het beleid van Bush is niets te vinden dat erop wijst dat hij iets van plan is dat daar ook maar in de verte op lijkt. Integendeel. Maar Buchanan en Paul moeten zich er naar mijn mening niet toe laten verleiden Bush de aanslagen van 11 september in de schoenen te schuiven. Dat is waanzin.

Aanvulling (5:13 PM):
Ik bedoel maar…Het is maar een kleine stap van gezond libertair wantrouwen tegen overheidsmaatregelen die onze vrijheid inperken en tegen self serving politici en bureaucraten naar consprirationele wanen en gekte. Pas op dat je aan de goede kant van de scheidslijn blijft, anders kom je terecht bij de zielige Truthers. Daar wil je niet bij zijn. Daar stijgt de onmiskenbare stank van antisemitisme uit op.

maandag 14 mei 2007

De VN en Wolfowitz

Eén van de beste bloggers van het net, zo niet dé beste in de Engelse taal is Melanie Phillips. Ik heb me voorgenomen haar blog regelmatig te volgen. Lees haar bijdrage over kwestie Wolfowitz maar eens. Er blijkt veel meer aan vast te zitten dan de Oude Media ons willen laten geloven. Kort samengevat: de Wereldbank is, zoals zo veel VN-agentschappen een belangrijk middel om valse of corrupte geldstromen in stand te houden. Geld dat door belastingbetalers in het Westen wordt opgehoest moet van landen als China met zijn antiwesterse oogmerken naar landen blijven stromen die daar op grond van vrije markt principes geen recht op zouden hebben. Het is een middel tot het kopen van bondgenoten. Zo zie ik het tenminste. Wolfowitz moet weg omdat hij als eerste de ontvangende landen sancties oplegde wanneer zij het geleende geld slecht gebruikten of lieten verdwijnen (circa 20 à 30 procent van de leningen verdwijnt eenvoudig). We moeten hierbij bedenken dat het "schoonmaken" van de Bank geen oplossing is voor het probleem. De Wereldbank is een instituut dat met geld van Westerse belastingbetalers probeert te doen wat de internationale kapitaalmarkten, gereguleerd door marktprincipes, veel efficiënter zouden kunnen doen en ook doen. Dit leidt volautomatisch tot politieke druk en dus onvermijdelijk tot onzuivere motieven voor het toekennen van leningen. De corruptie is structureel en institutioneel. Het hele internationale stelsel zoals dat na WO II is opgezet is hopeloos ondermijnd door de vijanden van de vrijheid. De hele VN is een ding dat op de schroothoop kan. Dat het nog bestaat is alleen te verklaren uit de psychologische pathologieën van internationaal links, aangevuld door de niets goeds belovende motieven van antiwesterse regimes.(China, Saoedi-Arabië, Iran, etc. etc. etc.)

woensdag 9 mei 2007

Vrijheid in gevaar II

Misschien is niet iedereen ervan overtuigd dat de door God over ons gestelde elites bezig zijn onze vrijheden actief in te perken zoals ik schreef in de vorige, nogal verhitte post. Denk dan nog eens terug aan de Deense cartooncontroverse. Een vrijheid van meningsuiting die wordt ingeperkt omdat individuen, religies of ideologieen zich beledigd voelen is geen knip voor de neus meer waard. Die vrijheid houdt juist het recht om te kwetsen in zich besloten. Als alleen niet-kwetsende publicaties en uitingen geoorloofd zijn is een grondwetsartikel dat die vrijheid expliciet beschermt een dode letter geworden.
Radicale moslims zijn erop uit om, door zich voortdurend beledigd te tonen over dingen die hier in het Westen tot nu toe als onschuldig en normaal werden beschouwd, onze gewone vrijheden van binnenuit uit te hollen. Een van de meest ontstellende feiten van deze tijd is dat ze daar de actieve medewerking van de Westerse pers en politiek voor krijgen.

Aanvulling: Iemand die hierover behartenswaardige dingen zegt en boeken schrijft is Robert Spencer. Hij heeft nu weer een illustratief verhaal op Hot Air.
Dat er ook hoop is en er gematigde moslims bestaan, die een hekel hebben aan de jihadi's, bewijst een artikel van Stephen Schwartz in de Weekly Standard over de problemen die Europese moslims op de Balkan hebben met de zieltjeswinnerij die radicalen daar met Saoedisch geld bedrijven. Wel hebben ze onze hulp nodig, die uitblijft door de verlamming die westerse regeringen lijkt te hebben getroffen.

dinsdag 8 mei 2007

Vrijheid in gevaar

Ik heb net de !Uitkijk ingelicht over een post van Baron Bodissey op Gates of Vienna waarin melding wordt gemaakt van Finse blogger Mikko Ellilä die aangepakt wordt door justitie in zijn land op grond van een vage antidiscriminatiewet. Het schijnt dat hij zijn mening over de Islam heeft gegeven en dat kan het gezag natuurlijk niet over zijn kant laten gaan.

Meer dan zestig jaar lang hebben we gevierd dat we bevrijd werden van een regime dat Europa zijn ideologie met geweld oplegde. Zeggen wat je wilde was gevaarlijk. Kranten kregen publicatieverbod. Organisaties werden gleichgeschaltet. Wie zich verzette werd doodgeschoten. Maar toen werden we bevrijd en mocht alles weer… Maar nu niet meer, blijkbaar. De mensen die ons meer dan een halve eeuw lang –en mijn hele leven lang– hebben voorgehouden hoe waardevol de vrijheid is, zijn er gaandeweg toe overgegaan iedereen die fundamentele kritiek levert op hun besluiten te muilkorven.

Dat gaat natuurlijk in de eerste plaats over hun algemeen met gejuich begroette move om een miljoen moslims het land in te sluizen (twintig miljoen nu over heel Europa). Overal in Europa, maar zelfs ook in de VS, voldoen de antidiscriminatiewetten prima om die arme slachtoffergroep te beschermen tegen de meningsuitingen van de eigen, diep gewantrouwde burgers.

Vervolgens hebben we die serie verdragen waarmee men onze soevereiniteit aan Brussel heeft weggetekend zonder ons om toestemming te vragen. Het behoeft nauwelijks betoog dat de huidige club ministers heeft afgesproken dat het "nee" tegen de Europese grondwet toch geen nee is. De dames en heren in Den Haag weten dat soort dingen beter dan jij of ik, die daarvoor niet doorgeleerd hebben.

En dan is er nog de welvaartstaat. Den Haag neemt ons gemiddeld ongeveer 40% van ons inkomen af omdat men zich voorstelt dat men beter weet dan wij hoe of waaraan wij ons geld uit moeten geven. Doodsbang is men voor het idee van de vrijheid, van een economie met lage belastingen, gereguleerd door marktkrachten –dat wil zeggen door onszelf– en niet door ambtenaren.

Overal in de wereld is de vrijheid in gevaar. Direct aangevallen door de jihad wordt ze, maar hier heeft een coalitie van links-extremisten, journalisten en bureaucraten/politici het bestaan om in plaats van de rijen te sluiten en front te vormen tegen de islamofascistische dreiging, een stilzwijgende coalitie met de islamisten aan te gaan met geen ander doel dan hun wankelende politieke positie te verstevigen. Leid de woede van de domme menigte af in de richting van Amerika en Israel, is het parool. Zo wist Gerhard Schröder zich immers een tweede termijn als kanselier te bezorgen. Wie een afwijkend geluid laat horen maak je af in de pers of gooi je in de bak!
Wie dit niet geloven kan leze het artikel (in het Duits) van Gudrun Eussner over islamist Tariq Ramadan en andere jihadi’s die met steun van de autoriteiten op universiteiten in Engeland en Duitsland zieltjes winnen voor de Islam.

zondag 6 mei 2007

Cuba

Wanneer mensen zeggen dat Castro “toch heel veel voor zijn land gedaan heeft” is dat net zo’n uitspraak als “maar Hitler heeft toch maar die Autobahnen gebouwd”.

Castro’s regime heeft ongeveer 100 000 Cubanen het leven gekost. Eén achste van de bevolking heeft de socialistische gevangenissen van binnen gezien.
Cuba was na de Tweede Wereldoorlog een redelijk werkende economie. De havenarbeiders verdienden er lonen die de vergelijking met de Europese goed konden doorstaan. Er werden bijna zestig kranten en tijdschriften gepubliceerd.
Batista’s regime was natuurlijk een dictatuur, een van het caudillo-type. Hij was een soort Bouterse… De vergelijking is niet zo vergezocht. Beide kwamen ze via een sergeantencoup aan de macht. Beide waren onderofficieren, die hun carrière in het leger maakten, het instituut waar jonge arme zwarten iets konden worden in de maatschappij.
Batista’s vijanden waren blanke Cubaanse zakenlieden die vanuit Miami, waar ze een heenkomen hadden gezocht het anti-Batista verzet in de bergen financierden. Castro was een van die “guerrilla’s”.
Toen Castro in 1959 de macht overnam –Batista’s leger was grotendeels omgekocht en er werd nauwelijks gevochten– had hij een belangrijke medestander: Herbert Matthews van de New York Times. Die maakte van Castro een romantische held en “verzetsstrijder”. In werkelijkheid was hij een gangster die in zijn studententijd al eens een politiecommissaris had omgelegd en die Mein Kampf met instemming had gelezen (hij kon eruit citeren). (1)
Om kort te gaan: Castro nam een natie, vernietigde opzettelijk de economie om des te beter te kunnen heersen, en maakte zo het land tot zijn plantage, waarover hij als absoluut vorst heerste en waarin de bevolking tot zijn persoonlijke slaven. Zo werd de landbouw “gecollectiviseerd”, niet omdat hij dacht dat centrale planning meer productie zou opleveren, maar omdat dit de voedselproductie in handen van de staat zou brengen en zo een machtig onderdrukkingsmiddel zou vormen.
Een tweede reden voor die collectivisatie was de bestrijding van het anti-Castro verzet dat nog tot ongeveer 1966 aanslagen pleegde en installaties saboteerde. De vuurpelotons vielen niet stil, maar hadden nog jaren werk. (2)

Onze linkse elites zwijgen over de Führer van Havana. De linkse elites van de VS beminnen de Führer van Havana. State Department en CIA zijn bureaucratieën die zo bang zijn voor veranderingen dat ze hem angstvallig in het zadel houden of er nu een rechtse president in het Witte Huis zit of niet. Dat kan ze niets schelen. Zeker nu Bush zwak is kunnen de Führers van deze wereld weer opgelucht ademhalen. Met Europese hulp is het gevaar van Bush’ eerste termijn grotendeels geneutraliseerd. Wat leven we in een heerlijke wereld nietwaar?

Boeken over Cuba:
(1) Humberto Fontova Fidel. Hollywood's Favorite Tyrant. (Washinton D.C., Regnery 2005)
(2) Enrique Encinosa Unvanquished. Cuba's Resistance to Fidel Castro. (Los Angeles. Pureplay Press 2004)

donderdag 3 mei 2007

Dag van de persvrijheid

Er was geen verband tussen al-Qaida en Saddam’s Irak, wel?
Daar waren we het over eens. In de complete Westerse pers, in de eerste plaats de grote persbureau’s, de grote kranten, de opinietijdschriften in de VS, Duitsland, Frankrijk, de TV, BBC, de networks, NOS, Karel van de Graaf, wie niet- werd enig verband tussen die twee luidkeels en in alle toonaarden ontkend.
Hoe kan het dan dat in ex-CIA directeur George Tenet’s boek At the Center of the Storm uitgebreid verslag wordt gedaan van de overwegingen van CIA analisten omtrent de activiteiten van al-Qaida in Irak in 2002 en 2003?
Lees daartoe het uitstekende stuk van Melanie Phillips.
Natuurlijk, wie het weten wilde kon in de Weekly Standard (Stephen Hayes) of Pajamas Media (Rich Miniter) alles lezen over de contacten van Bin Laden en zijn terroristen met Saddam. Maar onze formele journalisten hebben ons alle informatie daarover welbewust onthouden.
Hoe noem je zoiets? Selectieve verslaggeving? Neemt men ons in bescherming tegen dingen die we toch niet hoeven te weten? Informatiestroomregeling?
Ik noem het Lügenpropaganda. Het is propaganda waar Goebbels een puntje aan zou kunnen zuigen. We leven in een wereld waar dezelfde mensen die ons vertellen dat we zo vrij zijn en waar we van overheidswege opgeroepen worden de vrijheid te vieren, zo arrogant zijn ons krankzinnig onwaarschijnlijke leugens te vertellen.