woensdag 28 december 2011

Dick op Twitter

Ik tweet, dus ik besta. Links in de marge zit vanaf vandaag een Volg-mij-op-Twitter-knop.

Toen Obama nog aan zijn karwei moest beginnen

Wie op deze blog naar beneden scrollt kan nog berichten uit 2008 vinden. Geeft aan hoe lang ik niet geschreven heb. Aan de andere kant is het plezierig dat je van een bericht van drie jaar geleden  waarin ik vooruitkijk naar een Obama Presidentschap (deze) vrijwel niets hoef terug nemen. Ik zou hoogstens het accent iets verleggen: Niet alleen Obama, maar zijn hele partij en iedereen die daar deel van uit maakt is uiterst links en socialistisch. En ook...Nu ik me op de hoogte gesteld heb van de libertaire economische waarheden, zou ik hier meer nadruk op gelegd hebben. B.v. dat een interventionistische overheid een  overheid is die steeds meer in de verleiding komt alle prijzen, en dus alle keuzes van de burgers te gaan beheersen. Die dus dreigt totalitair te worden.

donderdag 15 december 2011

Inflatiekoorts

Afgelopen zaterdag schreef ik:
Alle "stimulering" van takken van bedrijvigheid wordt in het buitenland gevoeld als een soort strafmaatregel die niet zelden soortgelijke maatregelen van de kant van de getroffen landen uitlokken.
We hebben een eersteklas voorbeeld hiervan in het beleid van de Federal Reserve om zoveel mogelijk inflatie te veroorzaken. De Fed volgt dit beleid omdat in afwezigheid ervan de VS al lang de interest en aflossing op de kolossale nationale schuld niet meer zou kunnen voldoen. Maar de ondermijning van de dollar heeft als direct gevolg dat nu overal ter wereld landen de waarde van hun eigen munt gaan willen drukken door eigen versies van "quantitative easing" (lees: geld bijdrukken). Vooral om de eigen export te steunen. Een wereldwijde race to the bottom met  torenhoge goud- en goederenprijzen is het gevolg.
Dezer dagen lijkt het er of aan dit scenario een voorlopig eind is gekomen, gezien dat de  goudprijs  in twee dagen met $100 is gedaald. Maar dit is de schijn van de korte termijn. De problemen rond de euro/schuldencrisis in Europa doet investeerders vaak richting de vertrouwde dollar vluchten, waarbij ze uit het oog verliezen dat die er slechter aan toe is dan de euro.
Op het moment dat niemand de VS meer geld wil lenen omdat men tot de conclusie komt dat de VS niet langer in staat of bereid is de schuld af te betalen valt de dollar als een baksteen.

zaterdag 10 december 2011

Nieuw EU verdrag


Peter Schiff had het in zijn radioshow van vrijdag 8 december over het nieuwe voorgenomen EU verdrag.
Men wil, zei hij, meer uniformiteit in arbeidswetgeving, bedrijfsbelastingen en wetgeving rond financiële transacties. Wat betreft het tweede item meende hij dat het een slechte zaak was, omdat dan belastingcompetitie tussen de staten verdwijnt en er - maak ik er van - geen reden meer is de belastingen laag te houden. De voorgenomen uniformiteit in financiële transacties was wat de Britten erbuiten hield.
Hierop vroeg hij zich af hoe gunstig het onder deze omstandigheden voor een land is om lid te zijn van een groepering als de EU.
If you're a fiscally prudent nation (...) you would not want to be a member. If on the other hand you have a lot of debt and you are - you know - extravagant, you might want to be a member, because you could pass the cost of your debt on to Germany and other fiscally more responsible nations. That is exactly the kind of moral hazard that Europe is trying to avoid.
Het lijkt mij echt het moment om als Nederland meer afstand te nemen tot dit project van de euro-elite. Maar dit blijft natuurlijk maar een dagdroom van uw blogger.  Nog voor Merkel is uitgesproken springt ons kabinet al in de houding en handigt weer een flinke brok soevereiniteit in. Wat dat betreft blijkt een CDA/VVD/PVV kabinet niet anders te werken dan een CDA/PvdA/CU kabinet.

Weinig mensen hebben door dat dit afglijden naar een steeds meer gecentraliseerde staat samenhangt met het economisch interventionisme van de staten, of meer precies, met de weigering van de staten om terug te keren naar laissez-faire. De verschillende interventies in de economie begunstigen sommige groepen in de samenleving en benadelen andere, maar bij de benadeelde groepen zitten vaak buitenlandse handelaren of ondernemers. Wie import ontmoedigt door bijvoorbeeld tolmuren en export aanmoedigt benadeelt in een en dezelfde maatregel die bedrijven in het buitenland die naar het eigen land exporteren én de eigen consumenten, die hogere prijzen betalen. Alle "stimulering" van takken van bedrijvigheid wordt in het buitenland gevoeld als een soort strafmaatregel die niet zelden soortgelijke maatregelen van de kant van de getroffen landen uitlokken. Alleen in een toestand van laissez-faire is er geen reden voor de buurlanden om elkaar te wantrouwen. De markt maakt dan uit waar wat geproduceerd wordt en voor welke prijs en niet de regering. Alleen dan hebben alle consumenten in alle landen de beste prijs voor de beste waar. Alleen de markt is waarlijk grenzeloos. 
Ludwig von Mises zei: In de staten van het Westen gingen op het laatst van de 19de eeuw socialistische en interventionistische economische theorieën de boventoon voeren.  De 20ste eeuw werd een eeuw van crisis en oorlog omdat men het liberalisme de rug had toegekeerd.
De juistheid van het inzicht van deze vérziende denker zien wij vandaag weer precies bevestigd in de plannen voor een nieuw EUverdrag.

vrijdag 9 december 2011

Omnipotent Government

Het Amerika van Obama is in snel tempo bezig af te glijden naar een totalitaire staat.
Peter Schiff had woensdag 7 december de gepensioneerde chemieprofessor Julian Heicklen in zijn radioprogramma  die mocht vertellen over zijn arrestatie wegens jury tampering. Hij had in New York folders uitgedeeld waarin hij mensen die misschien jurydienst moesten doen erop wees dat zij het recht hadden een wet ongeldig te verklaren (voor het onderhavige geval, niet permanent) als zij die wet onrechtvaardig vonden. Dit recht heet jury nullification, en het is een van die rechten die bedoeld zijn om de macht van de regering te beperken. 
Je kunt dus nu gearresteerd worden wanneer je mensen (die misschien helemaal niet in een jury terecht komen, maar gewoon medeburgers zijn) op hun rechten wijst. Dit incident toont aan dat de socialistische  regering niet wil dat burgers zich van hun door de Constitutie gegarandeerde rechten bewust zijn of worden.
Dit geval is slechts een van vele. Peter Schiff doet wat hij kan om reclame te maken voor libertaire waarden en voor vrijheid in het algemeen, maar het is een ongelijke strijd. Dit blog is niet optimistisch over vooruitzichten voor individuele vrijheid in Amerika of trouwens in de EUSSR.
De klassieke periode van laissez-fairekapitalisme, dus van maximale individuele vrijheid en internationale vrede, was de 19de eeuw. De hele 20ste eeuw wordt in het Westen gekenmerkt door de toenemende macht van de overheid ten opzichte van het individu. Het hoopvolle idee dat de 21ste de eeuw zou worden van een terugkeer naar de vrijheid raakt steeds meer op de achtergrond. Doordat de staat inmiddels niet alleen hele sectoren van de formele economie controleert (waaronder de klassieke productiefactoren land, arbeid en kapitaal, zodat de Maxisten uit de dertiger jaren tevreden zouden zijn)  maar ook door beheersing van onderwijs en informatievoorziening (regulering van het internet is slechts een kwestie van tijd) streeft naar totale controle over de geesten en zelfs het geheugen van de onderdanen, zal de individuele vrijheid, juist in de occident waar dit begrip werd uitgevonden, binnenkort nul zijn.

donderdag 8 december 2011

Nederland en de EU

 In de schuldencrisis hadden de politici de keus uit twee alternatieven. Ze konden a. de overtredende landen failliet laten gaan, geen bail-outs organiseren en de consequenties aanvaarden (Omvallende banken overal), of b. de koers varen die ze nu doen, dwz. de leningen herfinancieren en de schuldenlanden dwingen tot draconische bezuinigingen.
 De eerste koers zou het gunstigst zijn geweest: er gaat een duidelijk signaal naar de banken dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun uitleenbeslissingen. Nadeel: banken met een grote last aan foute leningen gaan failliet en mensen en bedrijven zijn hun geld kwijt. Maar de andere koers betekent dat de banken niets hoeven te veranderen aan hun gedrag. Ze worden hoe dan ook gered door de regering. Er ontstaat een moral hazard als banken hun risico kunnen afwentelen op de balastingbetaler.
Nu wil Merkozy een herhaling onmogelijk maken door het vetorecht van de EU lidstaten in te perken. Dit zou onaanvaardbaar moeten zijn voor onze politici, maar die hebben hun goedkeuring al van tevoren gegeven, lijkt het.