De politieke partijen zijn in de loop
van de 20ste eeuw steeds meer op elkaar gaan lijken. Met het
resultaat dat de politieke elite zich aan de electoraten vertoont als
een gesloten kaste wier plannen niet te beïnvloeden
zijn door de wil van het domme volk. Die elites coöpteren
de journalistiek – en daarmee de informatievoorziening – en
academia – en daarmee de politieke meningsvorming. De ideologie van
de elite is socialistisch– voor zover die ideologie aanwezig is
want de elite is zeer praktisch, om niet te zeggen nihilistisch. Zij
bedient zich van de staat. Of liever van de politiële
bevoegdheden van de staat. Die vormen hun instrument. Het is of
vrijwel alle staten van Westen geregeerd worden door één
“Socialistische Eenheidspartij”. Hun macht ontlenen de elites aan
het principe van de overheidsinterventies in het sociaal stelsel
gebaseerd op vrije uitwisseling van goederen, diensten en ideeën.
Dit principe is in feite een verklaring van almacht. Want de markt
wordt feitelijk geregeerd door de onveranderlijke wetmatigheden van
het menselijk handelen die hun uiterste fundament vinden in de
menselijke aard en de elite denkt of pretendeert te denken dat ze
deze wetten ongestraft kunnen negeren of schenden.
Deze overweging leidt tot de realisatie
dat we ons in een revolutionaire situatie bevinden. De politieke en
economische stelsels in het Westen zijn gedoemd. Ze zullen weggevaagd
worden en een fluïde
situatie ontstaat waarbij van alles kan gebeuren: totale
geldontwaarding die leidt tot sociale onrust en die met geweld wordt
onderdrukt. Niet alleen zal de elite de elite willen blijven, maar
als niemand meer weet wat het geld waard is hoe moeten de mensen dan
overleven? Alle uitwisseling van spullen is onderbroken, verstoord.
Men zal zich door nood gedwongen voelen de wetten van de staat te
negeren.
Alles hangt ervan af wat er na deze
revolutionaire periode komt. Je hoopt op een vrije, kapitalistische
samenleving met een overheid die met succes aan de ketting is gelegd.
Een nieuw Liberaal Tijdperk. Maar dat is allerminst zeker. Te veel
mensen denken dat de staat “iets moet doen”, dat de staat
onderdeel van de oplossing is. Maar zij is het probleem. De kans is
groter dat we in een permanente dictatuur à
la het Chinese keizerrijk terechtkomen.
